Dochodzenie swoich roszczeń zwykle kojarzy się z długotrwałym i niekiedy kosztownym postępowaniem sądowym. Procesy cywilne związane z uzyskaniem wyroku pozwalającego na rozpoczęcie windykacji mogą ciągnąć się dość długo, a terminy kolejnych rozpraw często sprawiają, że wierzyciel traci wiarę w ekonomiczny sens prowadzenia tego typu działań. Sposobem na znaczne przyspieszenie biegu spraw jest skorzystanie z możliwości rozpoczęcia postępowania nakazowego. Przekonajmy się, z czym się ono wiąże i zobaczmy, jak wygląda cała procedura.
Procedura postępowania nakazowego
Postępowanie nakazowe to odrębny sposób prowadzenia sprawy, który nie wymaga ani wzywania stron, ani przeprowadzania procesu. Może się ono odbyć na wniosek wierzyciela zgłoszony w pozwie, który jednak musi być właściwie udokumentowany. Postępowanie nakazowe stanowi alternatywę dla procesu cywilnego w sytuacjach, gdy charakter istniejącego zobowiązania nie pozostawia żadnych wątpliwości. W sytuacji, gdy sąd uzna, że sprawa wymaga przeprowadzenia normalnego postępowania, przekaże ją do zwykłego trybu.
Wybór postępowania nakazowego jest korzystny z punktu widzenia wierzyciela. Oznacza bowiem nie tylko niższe koszty prowadzenia sprawy i szybszą perspektywę uzyskania nakazu zapłaty, ale również daje instrument do prowadzenia natychmiastowej windykacji. Nakaz zapłaty uzyskany w takim postępowaniu daje możliwość zwrócenia się do komornika bez konieczności uzyskania klauzuli wykonalności. Posiadając nakaz, możemy udać się do kancelarii komorniczej i uzyskać zabezpieczenie środków. Jeśli sprawa dotyczy należności z tytułu wystawionego weksla, to windykacja może być prowadzona zaraz po wydaniu nakazu, nawet przed jego uprawomocnieniem się. Złożone wówczas zarzut od nakazu zapłaty i przekazanie sprawy do rozpatrzenia nie wstrzymuje windykacji z urzędu, choć może to nastąpić na wniosek dłużnika skierowany do sądu.
Żeby móc skorzystać z korzyści płynących z postępowania nakazowego, wierzyciel musi do swego pozwu dołączyć dokumenty wskazujące na istnienie zobowiązania. Mogą to być m.in. akty notarialne z których wynika zobowiązanie, przyjęty przez dłużnika rachunek, wezwanie do zapłaty z dołączonym oświadczeniem o uznaniu długu, zaakceptowane żądanie zapłaty, a także weksel lub czek.
Pozew o wydanie nakazu zapłaty powinien być złożony w sądzie rejonowym właściwym dla miejsca zamieszkania pozwanego. Jeśli jednak wartość dochodzonego roszczenia przekracza 75 000 zł, wówczas pozew powinien wpłynąć do sądu okręgowego.
Wraz ze złożeniem pozwu konieczne jest uiszczenie opłaty sądowej. Wynosi ona 1/4 część opłaty sądowej od pozwu w postępowaniu w trybie zwykłym.
Dłużnik ma dwa tygodnie na złożenie zarzutów od nakazu zapłaty. W takim przypadku sprawa jest kierowana do trybu zwykłego. W przeciwnym razie nakaz staje się prawomocny.
